Wanneer je als vrouw ergens een moeilijke tijd doormaakt, schakel je over op mannelijke energie. Om jezelf te beschermen.
Mannelijke energie laat zich zien als: structureren, analyseren, actie ondernemen, rationaliseren, bepalen, besluiten, logica inzetten. Het gaat over doen en denken en speelt zich af in the mind.
En dit is in een enkele situatie ook uiterst nuttig, maar wanneer deze overlevingsmodus langer gehandhaafd moet blijven, dan raakt vrouwelijke energie ondergesneeuwd, ondergewaardeerd en zelfs afgestraft.
Vrouwelijke energie laat zich zien als verzorgen, geduld, ontvankelijkheid, intuïtie, spontaniteit, creativiteit, stilte, verbinding, openheid. Het gaat over voelen en zijn. Het speelt zich af in je lichaam.
Geef je géén ruimte aan het vrouwelijke, dan gaat dit zich disfunctioneel uiten. Je weet er als het ware geen raad mee (‘geduld? Stil staan?’).
Je ziet dan gewonde of toxische vrouwelijkheid en dit uit zich als volgt (en ik wil benadrukken dat dit net zo goed bij mannen als bij vrouwen kan opspelen):
✦ Een gebrek aan zelfvertrouwen – en verantwoordelijkheid wordt gemeden;
✦ Misgunning, jaloezie;
✦ Controle en manipulatie (passief-agressief gedrag);
✦ Geen grenzen kunnen stellen (pleasegedrag, overcompenseren)
✦ Afhankelijkheid (bevestiging nodig hebben)
In het vrouwenwerk wat ik begeleid komt deze gewondheid veelvuldig aan de orde. Het zit diep, het doet pijn: de onveiligheid die onderling gecreëerd en ervaren wordt.
Gewonde vrouwelijkheid zie ik overal. Bij mijn corporate opdrachtgevers (A LOT!), in de politiek (al volg ik dat allang niet meer), in mijn familie en ik hoorde gisteren een vrouw nog luid en duidelijk in de metro bellen: “ik heb haar eens goed de les geleerd!”
……
En dit is het gevolg van duízenden jaren transgenerationele overdracht, door onverwerkt trauma. Van onze moeders, en onze vaders. Want wie gedragen is door een gewonde, onveilige vrouw, draagt haar zélf ook.
Je kunt niet op vrouwelijke energie overgaan als je deze niet (in je lichaam) herkent. En zeker niet wanneer je je gestresst of onder druk gezet voelt.
Van de week kreeg ik een boos appje van mijn buurvrouw: “Er zijn hier bloemen bezorgd. Die zijn overduidelijk niet voor mij. Wil je eens zorgen dat je thuis bent, als er iets bezorgd wordt?”
Ik haalde drie keer diep adem (ik wás thuis), maar….kon toen de gewonde vrouw door het scherm heen voelen. De volgende dag bracht ik mijn buurvrouw een pot narcissen. “Omdat ook jij bloemen verdient, die op een onverwacht moment bezorgd worden.”
Ik zag een kleine glimlach.
…..Heb compassie, voor de gewonde vrouw. Voor de gewonde vrouw in jou, en die van een ander. Zié haar. En ga NAAST haar staan!