Ik ben alleen nog maar in cirkels. Niet (meer) gescheiden door rijen, of een tafel.
De cirkel brengt eenheid. Er is geen boven, geen onder, geen kop en geen staart: in de cirkel is iedereen gelijk en even zichtbaar. It’s a way of living: meermaals per week zit ik in cirkel. In een vrouwencirkel, drumcirkel, of zangcirkel.
Een cirkel is voedend, openend en daardoor verdiepend.
Daarom: de hoekigheid van onze lineaire samenleving mag steeds meer overgaan in cirkels…
Want (het) Leven komt uit de cirkel. Denk maar aan hoe bloemblaadjes uitrollen, of hoe golven groeien, en omslaan. Hoe je DNA uit spiralen bestaat. Aan de ronde buik van je moeder.
Creatie rolt, golft. Van binnenuit naar buiten…
In mijn woning heb ik (al jaren) geen eettafel en ook geen stoelen meer. Het is nu een Tempel.
Je wordt verwelkomt op kussens, matrassen en dierenvellen. Dicht op de Aarde. En de ruimte tussen jou en mij is open. Er staat niets tussen ons in.
Hooguit een kaars, een bloem, een kristal: een klein altaar…
Een sacred samenkomst, in volledige aandacht voor elkaar, en in het moment waarin we ons begeven. Er vormt zo een ronde bubbel. Altijd, in een cirkel.
Onze wereld heeft meer cirkels nodig! Voel je heel welkom in één van de vrouwencirkels, in mijn tempel in Amsterdam.