Een kunstzinnige transmissie van Baarmoeder Bewustzijn
Daar sta ik dan. Een half jaar geleden stond ik al een keer voor de Sint Baafs Kathedraal in Gent, maar hij ging op dat moment spontaan vervroegd dicht. Ik ben met mezelf uit eten gegaan en toen maar weer teruggereden naar Amsterdam.
Maar nu sta ik daar, bij het hoogaltaar. Het hoogaltaar wordt binnen ieder godserend bouwwerk (kerk, tempel) ook wel the Holy of Holies genoemd genoemd. En niet zonder reden. Op het kerkplafond boven het hoogaltaar is de ster van Ishtar zichtbaar.
Dat betekent dat daar een stargate zit: een energetisch portaal naar de grids boven én onder me.
Voor me hangt het Lam Gods, een gigantisch kunstwerk van de Vlaamse kunstschilder Jan van Eyck uit het jaar 1432, bestaande uit 24 panelen, die in-, en uitklapbaar zijn . Naast me staan een aantal priesteressen. Enkelen dragen rozen in hun handen.
In het oog springt een groot centrale mansfiguur, met een rode mantel. Hij kijkt me recht aan en voelt groots en machtig. Maar hij draagt géén kroon. Want die ligt voor hem, bij zijn voeten.
‘Zijn’ kroon ligt op de grond.
Waarom daar? Vlak boven de witte duif, die ik herken als de Heilige Geest, vliegend boven het tafereel wat zich op de benedenpanalen afspeelt.
Het tafereel beneden – ónder de Grote Ongekroonde in het Rood – speelt zich af op een groene Aarde die oogt als een Hemelse Tuin. In het midden van die Hemelse Tuin staat een rood altaar, met daarop Het Lam.
Het Lam kijkt me recht aan. Net als de Grote Ongekroonde in het Rood, en één vrouw op één van de rechterpanelen. Verder kijkt geen van de 300 geschilderde figuren mij als toeschouwer aan. Wat wil dit zeggen?
De rechterpanelen bevatten sowieso opvallend wat vrouwen, waaronder rechtsboven de naakte Eva (met citroen, in plaats van een appel? Is dat een gráp?). De linkerpanelen bevatten veelal mannen, waaronder naakte Adam, en tempeliers).
Terug naar de vrouw die me recht aankijkt. In haar handen draagt ze iets wat ik direct herkend had als de alabaster jar. Ze staat naast een rots en in die rots zie ik stenen in de vorm van een M.
Maria Magdalena. Daar is Zij.
Ik kijk weer naar het Lam. Het Lam bloedt, en dat bloed wordt op het rode altaar opgevangen in een gouden kelk. Alle ogen op het kunstwerk zijn gericht op het Lam en rondom het rode altaar knielen 14 engelen.
En terwijl ik dit herbeleef om deze baarmoeder boodschap te schrijven, voel ik de tranen weer in mijn ogen springen. Het bloed in de gouden kelk beweegt iets in mijn gevoelswereld. Mijn Maan is aan het doorkomen, het is mijn Baarmoeder die reageert:
‘Het Lam Gods maakt de heiligheid die wij vrouwen in ons dragen, zichtbaar. In een katholieke kerk nota bene, onder de ster van Ishtar.’
Onder het rode altaar staat een fontein met drakenkoppen. Draken zijn mystieke wezens die onmiskentelijk brandende levensenergie met hun vuurkracht mee dragen.
Kijkend naar de Hemelse Tuin worden rondom het rode altaar en alle figuren daaromheen denkbeeldige lijnen zichtbaar….. Jan van Eyck heeft daar een Baarmoeder gevormd.
Met de drakenfontein. Vuur en shakti verankerd in de baarmoederhals…!
Het palet kan open- en dichtgevouwen bekeken worden. Als lippen, die zich openen, en sluiten…
Eve Amelia wijst naar de Kroon onder de Grote Ongekroonde in het Rood. Het Rood verwijst naar het Grootse. Die Kroon behoort toe aan de Aarde.
En waarom op dit kunstwerk het vrouwelijke rechts is afgebeeld, en het mannelijke voornamelijk links?
Normaal ligt dat toch andersom? Vanuit het perspectief van het Lam, en van de Grote Ongekroonde in het Rood zijn de polen op deze manier kloppend afgebeeld…
En waarom speelt het Lam in dit kunstwerk haar (of zijn…?) rol?
In de oorspronkelijk oude tijd werd menstruatiebloed als offer gebracht (als je me langer volgt zal dit geen verrassing voor je zijn). Bloed werd over stenen geschonken om vruchtbaarheid te geven aan de Aarde. Toen het patriarchaat opkwam diende menstruatiebloed vervangen te worden, en hiervoor gebruikten ze dierenbloed. Ze slachtten hiervoor dan een vrouwelijk dier, vaak een vrouwelijke geit, schaap, of een duif. In ieder geval makkelijk te slachten dieren: iets wat maatschappelijk gezien geaccepteerd werd. Een lam was dus een veelgebruikt offerwezen en ook in de Bijbel komt dit geregeld terug. Het lam is symbool geworden voor een offer aan God, zoals Zijn Zoon die zich liet offeren.
Hoewel Jan van Eyck met Lam Gods hiérnaar lijkt te verwijzen (naar The Masculine Christ) laat hij heimelijk in álles zien dat het om Haar draait. Om the Feminine Christ. Om de MoederGodin, Sophia, de Magdalena.
Om Wombkracht. Het Lam Gods is een Baarmoeder Boodschap.
Het meest gestolen kunstwerk ter wereld
Er zitten nog véél meer mystieke codes in het Lam Gods. In de bloemen, in de kleuren, in de verschillende Maria’s, in de achterpanelen, in de afbeelding(en) van Johannes de Doper. Ik deel niet alles: jouw éigen ogen mogen deze transmissie gaan ophalen. Moge dit schrijven jou persoonlijk uitnodigen om op onderzoek uit te gaan in in de mysterieschool van Jan van Eyck, in Gent.
Want hij heeft het back-in-the-days voor elkaar gekregen de baarmoeder, menstruatiebloed en de yoni tot één van de meest beroemde en begeerde (meest gestolen!) kunstwerken te verwerken. Wist je dat Napoleon wilde Lam Gods wilde bezitten en ook Hitler heeft het laten stelen? Zónder het te vernietigen..! Hoe is hem dat gelukt, wat is Jan van Eyck’s geheim?
Jan van Eyck was een revolutionaire schilder: hij was (uit)drager van ondergronds Baarmoeder Bewustzijn júist door het zo gigántisch groot te maken. Door het IN een Katholieke kerk te etaleren. Bij the Holy of Holies. Hij was een een mysticus sub rosa. En een alchemist: zoals hij verschillende realiteiten inéén schilderde.
Je hoort Isis, Maria Magdalena, Inanna, Eva en Lilith gewoon lachen, als je voor het kunstwerk staat. Bulderend, vanuit hun baarmoeders!
Voor mij was het Lam Gods bekijken ultiem priesteressenwerk: verborgen vrouwelijke informatie ophalen, terughalen, en doordelen.
De MoederGodin IS. And so it is, and so it shall be…
Coosje
Wil jij het Lam Gods met eigen ogen gaan bekijken?
Op dinsdag 26 augustus organiseert Rose Priesteres Eve Amelia (uit Gent zelf) een tweede editie van deze Pilgrimage naar de Sint Baafs Kathedraal in Gent. Kijk vooral op haar website voor haar andere prachtige reizen en werk.