No recap. Ik rond helemaal niks af voor ‘dit jaar’. Geen emotionele terugblikken. En ik deel ook geen aankondigingen voor 2025….Op 31 december wil ik in een holletje weggekropen zijn. Immers doe ik al máánden aan een hele fijne winterslaap. En voorlopig…blijf ik lekker liggen!
Wist je dat Julius Caesar ruim 2000 jaar geleden de cyclische zon- en maantelling verving voor een kalender?
Het (inmiddels afgeronde!) vissentijdperk en het daaraan gekoppelde patriarchale denken maakte mannelijkheid overheersend. En Caesars kalender was een methode om dit te voeden: om keizers en goden een troon te geven!
And let me remind you: de Aarde draait in 365 komma nogwat dagen om de Zon, en een maancyclus telt 28 dagen.
Deel je 365 door 28 dan kun je 13 ma(a)n(d)en komma nogwat. (Deze komma nogwat verdient overigens meer aandacht, but that’s not for now, neither my exact expertise).
13 manen! Julius Caeser maakte hier echter 12 maanDen van (hallo ontregeling van de (vrouwelijke) maancyclus) en vernoemde een aantal heren die goed gingen op wat aanzien, waaronder zichzelf met de maan(d) juli. Met de invoer van de ‘corrigerende’ Gregoriaanse kalender in 1582 (!) werd 1 januari tot nieuwjaarsdag bestempeld. Daarvoor was het 1 april (April FOOLS..!).
En door deze artificiële (!) kalender gaan wij midden in de winter, terwijl de héle natuur in winterslaap is, doen alsof we van oud-naar-nieuw bewegen.
Maar écht Nieuw…begint pas vanáf 1 februari. Vanaf Imbolc begint de activerende energie van de zon op ons uit te stralen en op 21 maart markeren we de lente. Zoals ik mijn maancyclus eer, en daar naar leef, zo leef ik met de seizoenen. In mijn eigen ritme voel ik me het beste. Het ritme van onze grootste teacher, en spiegel: de natuur.
En nu is het midwinter. Daarbij: ik wens iédereen iédere dag van het jaar het allerbeste. Happy everyday, Mary always!