Vrouwen die cyclisch samenkomen: het is zo oud als de tijd.
In matriarchale samenlevingen draaide ieders doen-en-laten op vrouwenkracht- en wijsheid. Het leven was 𝑣𝑜𝑜𝑟 𝑖𝑒𝑑𝑒𝑟 𝑚𝑒𝑛𝑠 𝑐𝑦𝑐𝑙𝑖𝑠𝑐𝘩. Alles was afgestemd op de maan, de zon, de aarde, het ritme van de vrouw.
Hierdoor was er balans en vrouwen (en mannen) stonden naast elkaar. Ze beschermden en bekrachtigden elkaar.
De wereld veranderde in een broze en agressieve samenleving toen het patriarchaat opkwam: hiërarchie, en het schaarste denken. Dit liet vrouwen (en mannen!) denken dat ze met elkaar moesten concurreren.
Het patriarchaat knipte de cyclus door en maakte het leven lineair.
De cirkel werd doorbroken.
Vrouwenkracht- en wijsheid kon zich niet meer bundelen. Vrouwen (en mannen) werden lijnrecht tegenover elkaar gezet.
Het maakte de samenleving gejaagd, verhard en broos.
Maar:
NOG STEEDS draagt iédere vrouw codes van het matriarchale samenleven. Codes die her-inneren aan sisterhood.
Deze codes staan gegrift, érgens in ons DNA. Érgens in onze buiken.
Iedere vrouw herkent een cirkel, als zijnde haar thuis, haar oorspronkelijke plek.
Als vrouwen in een cirkel samenkomen, vindt deze herkenning plaats. Deze her-innering, die de codes aan sisterhood heractiveren.
Als vrouwen in een cirkel samenkomen, voelen zijn hun wáre aard.